Akademik, pisac, romansijer i esejista, politički i nacionalni teoretičar, Dobrica Ćosić rodjen je u Velikoj Drenovi kod Trstenika 29. decembra 1921. godine. Nakon završene Osnovne škole, učio je Vinogradsko-voćarsku školu u Aleksandrovcu, Srednju poljoprivrednu školu u Bukovu kod Negotina, a maturirao je u poljoprivrednoj školi u Valjevu 1942. godine. Tokom Drugog svetskog rata učestvovao je u narodnooslobodilačkoj borbi. Posle oslobodjenja završio je Višu političku školu „DJuro DJaković”.

Prvi roman „Daleko je sunce” objavio je 1951. godine i od tada, ohrabren početnim književnim uspehom, profesionalno se posvetio književnom radu. Svojim delima dospeo je u sam vrh srpske književnosti. Napisao je kultne romane: „Korene”, „Deobe”, „Vreme smrti”, „Vreme zla”, „Vreme vlasti”, ali i mnoge druge. Može se reći da je u romanu našao formu koja najviše odgovara njegovom književnom duhu. Svojim delima nastojao je da predstavi tragičnu sudbinu srpskog naroda, opiše nacionalnu problematiku kroz jedan vremenski i prostorni okvir nabijen istorijskim dogadjajima.

Pored književnosti, Dobrica Ćosić je i u političkom životu Jugoslavije ostavio jasan trag. Politički aktivan još tokom narodnooslobodilačke borbe, nakon rata je bio član Agitpropa Centralnog komiteta KP Srbije. Bio je narodni poslanik u republičkoj i saveznoj skupštini 12 godina. U početku na liniji sa partijskim vrhom i kao blizak saradnik Josipa Broza Tita, Dobrica Ćosić je svojim nezavisnim stavom i kritičkim istupima u javnosti postepeno stekao status političkog disidenta. Otvaranjem pitanja Golog otoka, suprotstavljenjem političkoj likvidaciji Milovana DJilasa i Aleksandra Rankovića i svojim stavom o položaju Srba na Kosovu i Metohiji, godinama je bio politički anatemisan i isključen iz javnog života. Usled turbulentnih promena tokom poslednje decenije XX veka, raspada države i gradjanskog rata, Dobrica Ćosić je juna 1992. godine izabran za prvog predsednika poslednje Jugoslavije. Posle samo godinu dana i sukoba sa predsednikom Srbije Slobodnom Miloševićem, smenjen je sa te funkcije.

Za dopisnog člana Odeljenja jezika i književnosti Srpske akademije nauka i umetnosti izabran je 1970, a za redovnog 1976. godine. Dobitnik je brojnih, najviših književnih nagrada za svoje stvaralaštvo.

Preminuo je 18. maja 2014. u Beogradu.