Dopisni član Srpske akademije nauka i umetnosti, književnik i prevodilac, Vasko Popa rodjen je u Grebencu kod Bele Crkve 29. juna 1922. godine. Nakon završene osnovne škole i gimnazije, u jesen 1940. godine upisao je Filozofski fakultet u Beogradu, a studirao je i u Bukureštu i Beču. Jedno vreme tokom Drugog svetskog rata bio je zatvoren u nemačkom koncentracionom logoru u Bečkereku. Nakon rata, 1949. godine je diplomirao na Romanskoj grupi Filozofskog fakulteta u Beogradu.

Pojava Vaska Pope u srpskoj posleratnoj poeziji označila je snažan zaokret u odnosu na poetsko stvaralaštvo njegovih savremenika. NJegova prva zbirka pesama „Kora” iz 1953. godine bila je pesničko otkrovenje neobične forme i sadržine, drugačije od diktata aktuelne politike i ideologije. Poezija Vaska Pope odredila ga je kao začetnika srpske posleratne moderne poezije. NJegov pesnički izraz bio je jezgrovit, naklonjen aforizmu i poslovici. Pisao je kratke stihove bez rime i interpunkcije, koji su bili bliski metodologiji srpske narodne poezije.

Vasko Popa bio je generalni sekretar Društva za kulturnu saradnju Jugoslavije i Francuske, a potom je dugi niz godina radio kao urednik u izdavačkoj kući Nolit u Beogradu. Objavio je osam knjiga poezije. Jedan je od najprevodjenijih jugoslovenskih pesnika, a i sam je prevodio sa francuskog jezika. Izabran je za dopisnog člana Odeljenja jezika i književnosti SANU 1972. godine. Jedan je od osnivača Vojvodjanske akademije nauka i umetnosti u Novom Sadu 1979. godine. Za svoj književni rad nagradjivan je brojnim nagradama. Preminuo je u Beogradu 5. januara 1991. godine i sahranjen u Aleji zaslužnih gradjana na Novom groblju. NJemu u čast 1995. godine ustanovljena je Nagrada Vasko Popa koja se dodeljuje za najbolju knjigu pesama na srpskom jeziku.